هنگامیکه صادر کننده ی چک فوت کند ، از آنجائیکه در زمان صدور چک آن شخص زنده بوده و این تصمیم طبق اختیار وی گرفته شده ،بانک می تواند قبل از حصر وراثت ،تعیین ورثه و بررسی اموال متوفی وجه چک را به دارنده پرداخت و یا کارسازی کند .

طبق قانون ،چک نوشته ای است که به موجب آن صادر کننده کل یا قسمتی از وجهی را که نزد بانک (محال علیه ) دارد ،به دیگری واگذار می کند . 

چک سندی است تجاری که قانونگذار جهت تسریع امور تجاری ،مزایایی برای دارنده ی آن در نظر گرفته و طبق قانون چک ممکن است در وجه حامل یا شخصی معین یا به حواله کرد باشد و یا با امضاء پشت یا ظهر آن به دیگری منتقل شود. 

اما هنگامی که صادر کننده ی چک با خط کشیدن عبارت (( به حواله کرد )) در متن آن ،پشت نویسی را از کسی که چک در وجه او صادر شده ،سلب می کند و دریافت کننده هم با پذیرش چک موافقت خود را اعلام می کند . 

در نتیجه به نظر می رسد که شخصیت و خود دارنده ی چک برای صادر کننده مهم بوده و بدین طریق نخواسته  است وجه چک مزبور توسط شخص دیگری وصول و دریافت شود ،لذا در صورتیکه اینگونه چک ها به دیگری منتقل شود ، بانک می تواند از پرداخت وجه آن به غیر استنکاف ورزد . 

هرچند عده ای معتدند چک وسیله ی پرداخت سریع در امور تجاری محسوب شده و به صرف اعضاء و ظهر نویسی اشخاص قابل نقل و انتقال است . 

چنانچه صادر کننده چک فوت کند بانک می تواند قبل از انحصار وراثت تعیین ورثه و بررسی اموال  متوفی وجه چک را به دارنده پرداخت یا کارسازی کند، چرا این تصمیم در زمان حیات وی اتخاذ شده است . 

مطابق ماده ی 231 قانون امور حسبی بدهی های مدت دار (موجل ) متوفی بعد از فوت او حال و به روز می شود ،لذا در این حالت هم ،چون چک در زمان حیات متوفی صادر شده ، با مرگ او بدهی مدت دار او حال می شود و بانک باید قبل از تاریخ سررسید وجه چک را به دارنده چک پرداخت و از طرفی هم به موجب ماده 311 قانون تجارت ،پرداخت چک نباید وعده داشته باشد  و بانکها باید با داشتن موجودی در حساب متوفی ،وجه چک را پرداخت کنند .