شرایط حضانت فرزند دختر بر اساس قانون جدید حضانت فرزند دختر یکی از اصلی‌ترین نگرانی های والدین هنگام جدایی است. این موضوع که نگهداری و سرپرستی کودک به چه کسی سپرده شود، به صورت مستقیم آینده روحی و روانی او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. قانون‌گذار با درک این حساسیت، چارچوب مشخصی را در قانون جدید حضانت فرزند دختر تعیین کرده است که در آن، مصلحت و آرامش فرزند در اولویت اول قرار دارد. این قوانین تلاش می‌کنند تا کودک در محیطی سالم و به دور از تنش‌های والدین رشد کند و کمترین آسیب را از جدایی آن‌ها ببیند. تصمیم‌گیری در این مورد بر اساس قانون جدید حضانت فرزند دختر و با توجه به سن فرزند و صلاحیت والدین صورت می‌گیرد.
بیشتر بخوانید: شرایط گرفتن حضانت فرزند توسط مادر
حضانت فرزند دختر با چه کسی است؟
حضانت یک وظیفه و مسئولیت دوطرفه برای پدر و مادر است. تا زمانی که والدین زیر یک سقف زندگی می‌کنند، نگهداری از فرزندان به صورت مشترک انجام می‌شود اما پس از جدایی، قانون برای جلوگیری از سردرگمی و حمایت از کودک، قواعد مشخصی را تعریف کرده است.
بر اساس قانون، اولویت نگهداری از فرزند دختر در سنین مختلف متفاوت است. این تقسیم‌بندی قانونی یک قاعده کلی است و هدف آن، تامین نیازهای عاطفی و تربیتی کودک در هر دوره از زندگی اوست. در نهایت، اگر بین والدین اختلافی وجود داشته باشد، این دادگاه خانواده است که با بررسی تمام جوانب و در نظر گرفتن صلاح کودک، تصمیم نهایی را اعلام می‌کند.
نیاز به راهنمایی حقوقی دارید؟
همین حالا با وکیل آنلاین صحبت کنید
- به صورت شبانه‌روزی
- ضمانت بازگشت وجه
- دریافت آنی مشاوره حقوقی
سن حضانت فرزند دختر در قانون ۱۴۰۴
منظور از قانون ۱۴۰۴، جدیدترین اصلاحات اعمال‌شده در قوانین خانواده است که چارچوب فعلی حضانت را مشخص می‌کند. بر اساس این قوانین، سن حضانت برای فرزند دختر و پسر یکسان در نظر گرفته شده تا عدالت بیشتری برقرار شود. این تغییر یکی از مهم‌ترین اصلاحات سال‌های اخیر است.
قانون به شکل واضحی دو دوره سنی را برای حضانت مشخص کرده است: دوره اول تا ۷ سالگی و دوره دوم از ۷ سالگی تا سن بلوغ. در هر یک از این دوره‌ها، اولویت نگهداری از فرزند دختر به یکی از والدین داده می‌شود، اما همیشه یک استثنا وجود دارد و آن هم "مصلحت کودک" است.
حضانت فرزند دختر تا ۷ سالگی
طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، حضانت و نگهداری از فرزند دختر (و همچنین پسر) تا پایان هفت سالگی در اولویت مادر قرار دارد. قانون‌گذار به این دلیل مادر را در این دوره انتخاب کرده که نیازهای عاطفی و روانی کودک در سال‌های ابتدایی زندگی، به وسیله مادر بهتر تامین می‌شود. این یک قاعده اصلی است و تنها در صورتی تغییر می‌کند که عدم صلاحیت مادر برای نگهداری از کودک در دادگاه ثابت شود. در تمام این مدت، پدر وظیفه دارد تمام هزینه‌های زندگی یا همان نفقه فرزند را پرداخت کند و همچنین حق ملاقات منظم او را خواهد داشت.
حضانت دختر تحت چه شرایطی به مادر تعلق می‌گیرد؟
تعلق گرفتن حضانت به مادر به دو بازه زمانی بستگی دارد. همان‌طور که گفته شد، تا سن هفت سالگی، اولویت قانونی با مادر است. پدر تنها در صورتی می‌تواند حضانت را بگیرد که در دادگاه ثابت کند مادر صلاحیت‌های لازم مثل سلامت روانی یا صلاحیت اخلاقی را برای نگهداری از کودک ندارد.
پس از هفت سالگی تا سن بلوغ دختر (که نه سال تمام قمری است)، اولویت حضانت با پدر است. اما مادر می‌تواند در این دوره نیز حضانت فرزندش را به دست آورد. برای این کار، مادر باید به دادگاه ثابت کند که زندگی فرزندش نزد پدر به مصلحت او نیست یا پدر شرایط لازم برای نگهداری را ندارد. مواردی مانند اعتیاد، بیماری سخت، یا عدم ثبات شغلی و مالی پدر می‌تواند دلایل محکمی برای واگذاری حضانت به مادر باشد.
همچنین، پس از سن نه سالگی، دختر خود می‌تواند انتخاب کند که تمایل دارد با کدام‌یک از والدین زندگی کند. البته نظر او به تنهایی کافی نیست و دادگاه پس از شنیدن نظر فرزند و بررسی صلاحیت هر دو والد، رای نهایی را صادر می‌کند.
جمع بندی
در مجموع، قوانین حضانت فرزند دختر تلاش کرده تا یک مسیر شفاف و مشخص را برای والدین و دادگاه‌ها ایجاد کند. اولویت با مادر تا ۷ سالگی، سپس با پدر تا ۹ سالگی و در نهایت، تصمیم‌گیری بر اساس انتخاب فرزند و تشخیص دادگاه، سه مرحله اصلی این فرآیند هستند. اما پرونده‌های حضانت همیشه مشکلات خاص خود را دارند و هر خانواده‌ای شرایط منحصر به فردی دارد. کوچک‌ترین اشتباه یا عدم آگاهی از قوانین، می‌تواند آینده فرزند شما را تحت تاثیر قرار دهد.
به همین دلیل، کمک گرفتن از متخصصان حقوقی یک ضرورت است. گروه حقوقی وکیل وند یک مرجع تخصصی است که به صورت آنلاین و تلفنی، شما را به بهترین وکلای حوزه خانواده متصل می‌کند.
