چگونگی اثبات ضرب و جرح بدون شاهد

در پرونده ‌های مرتبط با ضرب و جرح، اثبات وقوع حادثه بدون حضور شاهدان عینی چالشی بزرگ است. با این حال، ابزارهای قانونی متنوعی وجود دارند که می ‌توانند به اثبات ادعا کمک کنند. در چنین شرایطی، ادله ‌ای مانند گواهی پزشکی قانونی، مستندات درمانی، نظریات کارشناسی و حتی پیام ‌های متنی یا صوتی ممکن است نقش کلیدی ایفا کنند. در این موارد، مدارک و شواهد به دقت مورد بررسی قرار می ‌گیرند تا بتوانند به صورت غیرمستقیم وقوع ضرب و جرح را ثابت کنند. اهمیت چگونگی اثبات ضرب و جرح بدون شاهد در سیستم‌ های قضایی به اندازه ‌ای است که در برخی موارد، شواهد و قرائن موجود می ‌توانند جای خالی شاهدان را پر کرده و حقیقت ماجرا را آشکار کنند.

ضرب و جرح چیست؟

ضرب و جرح از جرائم علیه تمامیت جسمانی اشخاص محسوب می شود.

ضرب در لغت به معنی زدن و ضربه است؛ به عملی گفته می شود که موجب تورم، کبودی(سرخی_سیاهی)،تغییر رنگ پوست و کوفتگی بر جسم شخص و یا پیچ خوردن مفاصل بدون شکستگی و خون مردگی است و در واقع ملاک تشخیص این صدمه عدم خونریزی است.

جرح در لغت به معنی زخم و زخم زدن است؛که برعکس ضرب با خونریزی همراه است؛صدماتی مثل خراشیدگی،پارگی،بریدگی که گاهاً با شکستگی،سوختگی و یا قطع عضو(دست،پا،گوش،بینی و...) همراه هستند را جرح می گویند.

عنصر قانونی

ماده 614 قانون تعزیرات مصوب سال 1375:هرکس عمداً به دیگری جرح یا ضربی وارد آورد که موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن عضوی از اعضا یا منتهی به مرض دایمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنیٌ علیه گردد،در مواردی که قصاص امکان نداشته باشد، چنانچه اقدام وی موجب اخلال در نظم و صیانت و امنیت جامعه یابیم تجری مرتکب یا دیگران گردد،به دو تا پنج سال حبس محکوم خواهد شد،و در صورت درخواست مجنیٌ علیه،مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می شود.

این مجازات طبق بند الف ماده 1 قانون کاهش مجازات حبس تعزیری به حبس درجه شش( یعنی بیش از شش ماه تا دو سال) تبدیل شده است.

رفتار فیزیکی

رفتار فیزیکی لازم برای تحقق این جرم، فعل مثبت به شکل عملی، و نه لفظی و نظایر آن،می باشد.این فعل لزوماً مستلزم درگیری بدنی یا استفاده از اعضای بدن و مثلاً وارد آوردن ضربات با دست یا پا نمی باشد،بلکه ممکن است با استفاده از ابزاری مثل چوب،سنگ و تفنگ هم انجام شود.در مورد تحریک حیوانات دست آموز جهت حمله به طرف دیگر بعید به نظر می رسد که موجبات رفتار فیزیکی این جرم را فراهم آورد،زیرا عرفاً درگیری انسان با حیوان یا حیوانات با یکدیگر عنوان منازعه و ضرب و جرح را در بر نمیگیرد.

شرایط و اوضاع احوال لازم برای تحقق جرم

انسان بودن قربانی: که منظور یک شخص زنده است و جنایت بر اجساد یا مردگان(جنایت بر میت) را شامل نمی شود.

توجه جرم به شخص دیگر:یعنی قربانی جرم باید شخص دیگری غیر از خود مرتکب باشد،ایراد ضرب و جرح به خود هرچند از نظر شرعی گناه بزرگی است،لیکن از نظر قوانین کیفری ایران جرم محسوب نمی شود.

محقون الدم بودن قربانی:ایراد ضرب و جرح در صورتی به وقوع می پیوندد که جسم و جان و خون و حیات قربانی مورد حمایت قانون قرار داشته باشد.

نتیجه حاصله

ضرب و جرح از جمله جرائم مقید می باشد؛حتماً باید از رفتار مرتکب نتیجه ای حاصل شود،تا نتیجه حاصل نشود جرم هم واقع نشده است.مثلاً قطع عضو،از بین رفتن یکی از حواس(بیناییچشاییبویایی_شنوایی)،منافع،تغییر رنگ پوست و...

شما می توانید با اخذ مشاوره از وکلای متخصص سایت وکیلوند، بهترین نتیجه را در طرح شکایت و روند پیگیری در خصوص پرونده ضرب و جرح داشته باشید 

مجازات ضرب و جرح بدون شاهد

وارد آوردن هر نوع ضرب و جرحی بر جسم و بدن انسان جرم تلقی شده است، مجازات آن در قانون مجازات اسلامی حبس، دیه و قصاص تعیین شده است؛ ضرب و جرح به صورت عمدی و غیرعمدی می تواند اتفاق بیفتد،که اگر صدمه ای که مرتکب به شخص وارد میکند به طور عمد باشد،علاوه بر قصاص و دیه ممکن است وی به حبس نیز محکوم شود و اگر فعل مرتکب غیرعمدی باشد تنها مجازات دیه را در بر دارد.البته در گذشته آثار ضرب و جرح به طور ظاهری لازم بود تا مرتکب مجازات شود،اما در قانون مجازات جدید حتی اگر فعل مرتکب، آسیبی بر جسم نزند و آثاری به جا نماند و دیه قابل مطالبه نباشد، مرتکب را به حبس و یا شلاق تعزیری درجه هفت محکوم خواهند کرد،که طبق ماده 19 عبارت از نودویک روز تا شش ماه حبس یا یازده تا سی ضربه شلاق می باشد،که در مورد حبس از نود و یک روز تا شش ماه،رعایت مفاد ماده 66 در مورد تبدیل حبس به مجازات جایگزین حبس ضروری است.

اگر ضرب و جرح منتهی به یکی از نتایج مذکور در ماده ی 614 نشده بلکه آسیب کمتری ایجاد کند،حبس تعزیری ندارد(ولی اعمال مجازات جایگزین حبس علیه مرتکب بر اساس مفاد مواد 386 و 69 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 بعید به نظر نمی رسد) و اگر آلت جرح چیزهایی مثل اسلحه یا چاقو و امثال آنها(مثلاً قمه،شمشیر یا میله فلزی)باشد،در این حالت،مطابق تبصره ماده 614 که سه ماه تا یک سال حبس را پیش بینی کرده است، با مرتکب برخورد می شود.

جرم ضرب و جرح جنبه ی عمومی دارد و به دلیل تبعات زیان باری که برای جامعه دارد حتی اگر مجنی علیه(کسی که بر او جنایت وارد شده) از شکایت خود بگذرد،متهم بایستی مجازات را از وجهه عمومی آن بگذراند.

🔹مطلب مربتط : مجازات ضرب و جرح عمدی در قانون چیست؟ 🔹

قسامه چیست؟

در قانون مجازات اسلامی، قسامه به مجموعه‌ ای از سوگندها اطلاق می‌ شود که در موارد خاصی از دعاوی کیفری، به ویژه در جرائم مرتبط با قتل و ضرب و جرح، مورد استفاده قرار می ‌گیرد. این سوگندها به منظور اثبات یا رد اتهام جنایت، چه به صورت عمدی و چه غیرعمدی، به کار گرفته می ‌شوند. هنگامی که دلایل و شواهد کافی برای اثبات جرم وجود ندارد، اما قرائن و اماراتی دال بر وقوع جنایت علیه فردی مشخص باشد، قسامه به عنوان ابزاری برای تعیین حق و حقیقت مطرح می ‌شود.

در این فرآیند، فرد آسیب ‌دیده یا اولیای دم، در صورتی که مدعی وقوع جنایت باشند و نتوانند دلایل قوی ارائه کنند، می ‌توانند از طریق قسامه ادعای خود را اثبات کنند. به این معنا که تعدادی از بستگان آن‌ ها، با سوگند یاد کردن، ادعای آن‌ ها را تأیید می ‌کنند. از سوی دیگر، متهم نیز می ‌تواند برای دفاع از خود و رد اتهام، از همین سازوکار استفاده کرده و با سوگند خوردن خود و بستگانش، بی ‌گناهی‌ اش را ثابت کند.

بنابراین، قسامه در مواردی به کار گرفته می ‌شود که مدارک مستقیم و کافی برای صدور حکم موجود نیست، اما قرائن و نشانه ‌هایی وجود دارد که به ادعای یکی از طرفین قوت می ‌بخشد. در چنین شرایطی، سوگندهای متعدد می ‌تواند به عنوان راهی برای روشن شدن حقیقت و کمک به قاضی در صدور حکم مورد استفاده قرار گیرد. قسامه از جمله نهادهای حقوقی است که ریشه در احکام شرعی دارد و در نظام قضایی اسلامی به عنوان یکی از روش‌ های اثبات دعوی پذیرفته شده است.

مراحل اجرای مراسم قسامه

در مواردی که اتهام جنایت به فردی وارد شده و متهم بتواند دلایل کافی برای اثبات بی ‌گناهی خود ارائه دهد، نیازی به اجرای مراسم قسامه نخواهد بود. اما اگر دلایل کافی برای رفع اتهام ارائه نشود، طبق قانون مجازات اسلامی و بر اساس ماده 317 مصوب سال 1392، شاکی این حق را دارد که برای اثبات ادعای خود، اقدام به اجرای قسامه کند. در این حالت، اگر شاکی موفق به اجرای قسامه شود، متهم توسط قاضی ممکن است به قصاص یا پرداخت دیه محکوم شود. همچنین شاکی می ‌تواند از متهم بخواهد که خود او مراسم قسامه را اجرا کند.

در صورتی که متهم اقدام به قسامه کند و سوگند یاد نماید که بی‌ گناه است، این کار می ‌تواند منجر به صدور حکم برائت او شود و از این پس، امکان طرح مجدد شکایت توسط شاکی علیه او وجود نخواهد داشت. اما اگر متهم از انجام قسامه خودداری کند، به پرداخت دیه محکوم خواهد شد.

چنانچه شاکی نیز از اجرای مراسم قسامه یا درخواست آن خودداری کند و هیچ اقدامی در این زمینه انجام ندهد، متهم از اتهامات وارده تبرئه شده و آزاد می ‌شود. این مراحل به گونه‌ ای طراحی شده ‌اند که شواهد و سوگندها نقش تعیین‌کننده ‌ای در صدور حکم نهایی داشته باشند.

بی اعتبار شدن قسامه

اگر پس از اجرای قسامه، مشخص شود که افرادی، چه شاکی و چه متهم، از سوگند خود بازگشته‌ اند یا دروغ بودن سوگند آن ‌ها اثبات شود، یا حتی اگر پس از صدور حکم توسط قاضی، دلایل و مدارک معتبر دیگری که برخلاف نتیجه قسامه باشد ارائه گردد، اعتبار قسامه از بین خواهد رفت. در چنین شرایطی، مطابق قانون، امکان اعاده دادرسی وجود دارد. اعاده دادرسی به این معناست که پرونده مجدداً مورد بررسی قرار گرفته و دعوا دوباره مطرح می ‌شود تا بر اساس شواهد و ادله جدید، تصمیم‌ گیری صورت گیرد.

موانع مسئولیت کیفری در ضرب و جرح

عواملی که موجب از بین رفتن مسئولیت کیفری مرتکب جرائم علیه تمامیت جسمانی اشخاص می شود عبارتند از:

1.صغر سن

2.جنون

3.مستی

4.اکراه

5.اجبار

6.اضطرار

7.دفاع مشروع

8.اشتباه

9.امر آمر قانونی و حکم قانون

10.رضایت مجنیٌ علیه

11.تأدیب و حفاظت

اگر مرتکب وجود یکی از این موارد را ثابت کند، مرتکب جرم ضرب و جرح نشده و مسئولیت کیفری وی ساقط می شود.

همکاری در ارتکاب جرم

عمل مجرمانه همواره ناشی از رفتار یک نفر به تنهایی نمی باشد وگاهاً ممکن است با همکاری چند نفر ارتکاب یابد.

شرکت در ارتکاب جرم:

هنگامی که چند نفر به صورت شراکت مرتکب جرمی می شوند و عملیات مادی جرم را باهم انجام می دهند،جرم مستند به رفتار و عمل همه ی آن هاست هرچند تأثیر رفتار آن ها با هم برابر نباشد.در این حالت مجازات هر یک از شرکا معادل مجازات فاعل مستقل آن جرم خواهد بود؛بنابراین چه یک نفر به تنهایی مرتکب عنصر مادی جرم شود و چه آن را به همراه شخص یا اشخاص دیگر انجام دهد و چه یک عامل بی گناه(مثلاً یک صغیر غیر ممیز) را به ارتکاب جرم وادارد،در همه ی حالات، مرتکب یا مرتکبان، به دلیل مستند بودن جرم به عمل آنها به مجازات فاعل مستقل جرم محکوم خواهند شد.

برای تحقق شرکت در جرم باید اعمال متعدد در عرض هم ارتکاب یافته باشد و تأثیر همه ی ضربات در حصول نتیجه محرز باشد.تساوی عمل همه ی شرکا و ارتکاب هم زمان اعمال متعدد شرط نیست؛ممکن است یکی با مشت،یکی با چوب،یکی با چاقو،اولی دو ضربه،دومی سه ضربه، دیگری ده ضربه بزند،که در یک زمان یا با فاصله ی زمانی باشد.(مواد 125، 533، 215 قانون مجازات اسلامی)

شما می توانید با اخذ مشاوره از وکلای متخصص سایت وکیلوند بهترین نتیجه را در طرح شکایت و روند پیگیری در خصوص پرونده ضرب و جرح داشته باشید 

شرکت در منازعه و ضرب جرح:

منازعه به معنی زد و خورد می باشد؛

طبق ماده 615 قانون تعزیزات؛هرگاه عده ای با یکدیگر منازعه نمایند،هر یک از شرکت کنندگان در نزاع،در صورتی که منتهی به نقص عضو شود،به حبس از شش ماه تا سه سال و در صورتی که منتهی به ضرب و جرح شود،به حبس از سه ماه تا یک سال،محکوم می شوند.

رفتار فیزیکی منازعه همچون ضرب و جرح می باشد و مهم ترین شرط برای تحقق جرم شرکت در منازعه،شرکت عده ای در منازعه است(چند نفر)؛دلالت بر لزوم شرکت حداقل سه نفر در منازعه دارد.

اگر گروهی از یک طرف به گروهی از طرف مقابل حمله کرده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دهند،و گروه اخیر کاملاً منفعل بوده و هیچ اقدامی صورت ندهند،یا اینکه صرفاً از خود دفاع نمایند،مورد از مصادیق منازعه نخواهد بود.همین طور اگر تنها یک نفر از هریک از دو گروه به جنگیدن با یکدیگر پرداخته و بقیه تنها نظاره گر یا تشویق کننده باشند،جرم منازعه به وقوع نمی پیوندد.

شرکت در منازعه جرمی مقید می باشد و تحقق آن منوط به حصول یکی از نتایج مذکور در ماده 615 می باشد.

شما می توانید با اخذ مشاوره از وکلای متخصص سایت وکیلوند، بهترین نتیجه را در طرح شکایت و روند پیگیری در خصوص پرونده ضرب و جرح داشته باشید .

معاونت در جرم ضرب جرح:

هرگاه شخصی به مجرم اصلی در ارتکاب جرم کمک کند یا وقوع جرم را تسهیل نماید،بدون آنکه اقدامات وی به گونه ای باشد که جرم را مستند به عمل او سازد،چنین فردی را معاون می نامند؛ وی در تحقق جرم نقش داشته و عمل وی نوعی مساعدت در گناه و عدوان بوده که از این جهات قطعاً باید قابل مجازات باشد.

از مصادیق معاونت می توان به تحریک،ترغیب،تهدید،تطمیع،به کار بردن دسیسه یا فریب،تهیه وسایل ارتکاب جرم،ارائه طریق ارتکاب جرم،سوء استفاده از قدرت و تسهیل وقوع جرم اشاره کرد.(مواد 127 و 126 قانون مجازات اسلامی)

🔸یک کلیک تا مشاوره حقوقی تلفنی با وکیل مجازی 🔸

شکایت ضرب و جرح بدون شاهد 

شکایت ضرب و جرح بدون وجود شاهد عینی می ‌تواند فرآیندی پیچیده باشد، اما با استفاده از مدارک و شواهد غیرمستقیم، امکان پیگیری قانونی و اثبات ادعا وجود دارد. برای شروع، شاکی باید ابتدا با مراجعه به مقامات قضائی یا پلیس شکایت خود را به ثبت برساند و گزارش دقیقی از حادثه ارائه دهد.

در صورتی که شاکی نتواند شاهد عینی ارائه کند، می ‌تواند از مستندات پزشکی استفاده کند. گواهی پزشکی قانونی، که تأیید کننده نوع و شدت جراحات است، یکی از مهم‌ ترین مدارک در این نوع شکایت ‌ها است. اگرچه در این مورد گواهی پزشکی قانونی در دسترس نیست، مستندات بیمارستانی و سوابق درمانی نیز می ‌توانند نشان ‌دهنده جراحات و اقدامات درمانی صورت ‌گرفته باشند.

مدارک دیگری که می‌ توانند به اثبات ادعای ضرب و جرح کمک کنند شامل تصاویر و ویدئوهای مربوط به صدمات یا صحنه وقوع درگیری است. این مستندات می ‌توانند به قاضی یا مقامات قضائی در درک وضعیت آسیب ‌دیده و جزئیات حادثه کمک کنند.

پیام ‌های متنی، ایمیل ‌ها یا ضبط ‌های صوتی که حاوی تهدیدات یا اعترافات به وقوع ضرب و جرح هستند، نیز می ‌توانند به عنوان شواهد مورد استفاده قرار گیرند. این مستندات می ‌توانند نشان‌ دهنده نیت متهم یا وقوع حادثه باشند و به تقویت ادعای شاکی کمک کنند.

علاوه بر این، شهادت افرادی که بلافاصله پس از وقوع حادثه با فرد آسیب ‌دیده مواجه شده‌ اند و صدمات را مشاهده کرده ‌اند، می ‌تواند به عنوان شواهد غیرمستقیم مطرح شود. این افراد می ‌توانند توصیف کنند که وضعیت جسمی فرد آسیب ‌دیده چگونه بوده و این اطلاعات می ‌تواند به قاضی در ارزیابی وضعیت کمک کند.

نظریات کارشناسان نیز می ‌تواند نقش مؤثری در فرآیند اثبات داشته باشد. کارشناسان با تحلیل شواهد و جراحات، می ‌توانند نظر خود را درباره وقوع ضرب و جرح و تأثیر آن بر فرد آسیب‌ دیده ارائه دهند.

اثبات ضرب و جرح با گواهی پزشکی قانونی 

گواهی پزشکی قانونی یکی از ابزارهای کلیدی برای اثبات ضرب و جرح در پرونده ‌های حقوقی است. این گواهی از سوی پزشکی قانونی یا مراکز درمانی معتبر صادر می ‌شود و به بررسی وضعیت جسمی فرد آسیب ‌دیده و تعیین نوع و شدت جراحات پرداخته می ‌شود. در این گواهی، نوع آسیب ‌ها، محل دقیق جراحات و سایر جزئیات مرتبط با صدمات به دقت ثبت می‌ شود.

برای اثبات ضرب و جرح، گواهی پزشکی قانونی می ‌تواند به عنوان مدرکی قوی و مستند به دادگاه ارائه شود. این گواهی نشان ‌دهنده تطابق بین ادعای شاکی و وضعیت واقعی جراحات است و در نتیجه نقش مهمی در تأیید وقوع حادثه و شدت آسیب ‌ها دارد.

گواهی پزشکی قانونی همچنین می ‌تواند اطلاعاتی درباره نحوه و زمان وقوع آسیب ارائه دهد، که به روشن شدن جزئیات حادثه و تأثیر آن بر فرد آسیب ‌دیده کمک می ‌کند. این مدرک به ویژه در مواردی که شاهدان عینی وجود ندارند، می‌ تواند به قاضی و دیگر مقامات قضایی در ارزیابی حقیقت کمک کند.

در مجموع، اثبات ضرب و جرح با گواهی پزشکی قانونی به دلیل اعتبار و دقتی که در ارائه جزئیات دارد، برای اثبات ادعا در دادگاه‌ ها نقشی تعیین ‌کننده ایفا می ‌کند.

اثبات ضرب و جرح بدون گواهی پزشکی قانونی 

اثبات ضرب و جرح بدون گواهی پزشکی قانونی می ‌تواند با استفاده از انواع دیگر مدارک و شواهد صورت گیرد. یکی از این مدارک، گزارش ‌های بیمارستانی و سوابق درمانی است که ممکن است نشان‌ دهنده جراحات و درمان ‌های انجام‌ شده باشد. این مستندات می ‌توانند اطلاعاتی درباره نوع صدمات و اقدامات پزشکی صورت ‌گرفته ارائه دهند.

علاوه بر این، تصاویر و ویدئوهای ثبت ‌شده از صدمات یا صحنه وقوع درگیری می ‌توانند به عنوان مدرک استفاده شوند. این تصاویر، که ممکن است توسط خود شاکی یا دوربین ‌های مداربسته ضبط شده باشند، می ‌توانند وضعیت جراحات و تأثیر آن‌ ها بر فرد آسیب ‌دیده را نمایش دهند.

پیام ‌های متنی، ایمیل ‌ها یا مکالمات صوتی که حاوی تهدید یا اعتراف به وقوع ضرب و جرح هستند، نیز می ‌توانند به عنوان شواهد مؤثر در نظر گرفته شوند. این مستندات می ‌توانند نشان ‌دهنده نیت متهم یا وقوع حادثه باشند و به تقویت ادعای شاکی کمک کنند.

شهادت افراد دیگری که بلافاصله پس از وقوع حادثه با فرد آسیب‌ دیده مواجه شده‌ اند و آثار صدمات را مشاهده کرده ‌اند، نیز می‌ تواند به اثبات ضرب و جرح کمک کند. این افراد می ‌توانند به توصیف وضعیت جسمی فرد و جزئیات حادثه بپردازند.

نظریات کارشناسان که با بررسی شواهد موجود و تحلیل آن ‌ها به تعیین نوع و شدت جراحات می ‌پردازند، می ‌تواند نقش مؤثری در اثبات وقوع ضرب و جرح ایفا کند. این کارشناسان ممکن است به تجزیه و تحلیل صدمات و تطابق آن ‌ها با ادعای شاکی پرداخته و نظریات خود را ارائه دهند.

با جمع ‌آوری و ارائه این نوع شواهد و مدارک، حتی بدون گواهی پزشکی قانونی، می ‌توان به اثبات ضرب و جرح در محاکم دست یافت و عدالت را اجرا کرد.

مدارک لازم برای اثبات ضرب و جرح بدون شاهد

برای اثبات ضرب و جرح در غیاب شاهد عینی، مجموعه ‌ای از مدارک و مستندات می ‌تواند به عنوان دلیل مورد استفاده قرار گیرد. برخی از مهم ‌ترین مدارک لازم برای اثبات ضرب و شتم شامل موارد زیر هستند:

گواهی پزشکی قانونی:

یکی از اصلی‌ ترین مدارکی که برای اثبات ضرب و جرح ارائه می ‌شود، گواهی پزشکی قانونی است. این گواهی تأیید می‌ کند که فرد آسیب ‌دیده دارای جراحات یا صدماتی است که با ادعای او در مورد وقوع ضرب و جرح مطابقت دارد.

مستندات و گزارش ‌های پزشکی:

گزارش ‌های بیمارستانی و سوابق درمانی می ‌توانند نشان‌ دهنده نوع و شدت صدمات وارده باشند. این مستندات در کنار گواهی پزشکی قانونی، نقش مهمی در اثبات وقوع ضرب و جرح دارند.

عکس ‌ها و فیلم‌ ها:

تصاویر و ویدئوهای ثبت شده از جراحات یا حادثه می‌ توانند به عنوان مدرک ارائه شوند. این مدارک تصویری می ‌توانند به قاضی کمک کنند تا بهتر از وضعیت آسیب ‌دیدگی و جزئیات حادثه آگاه شود.

پیام ‌ها و مکالمات:

پیام‌ های متنی، صوتی یا مکالمات ثبت شده که در آن ‌ها تهدید یا اعتراف به ضرب و جرح وجود دارد، می ‌تواند به عنوان مدرک استفاده شود. این نوع مستندات در مواقعی که شاهدی وجود ندارد، می ‌تواند ادعای شاکی را تقویت کند.

شهادت افراد پس از حادثه:

در برخی موارد، افرادی که بلافاصله پس از حادثه با فرد آسیب ‌دیده برخورد داشته‌ اند و صدمات او را مشاهده کرده ‌اند، می ‌توانند به عنوان شاهدان غیرمستقیم مورد استفاده قرار گیرند.

نظریات کارشناسی:

کارشناسانی که با بررسی شواهد، نوع و شدت جراحات را تحلیل می‌ کنند، می ‌توانند نظریاتی ارائه دهند که به اثبات ضرب و جرح کمک کند. این نظریات می ‌توانند با توجه به قرائن و مستندات موجود، نقش مهمی در تعیین صحت ادعاها داشته باشند.

با وجود این مدارک، حتی در غیاب شاهدان عینی، امکان اثبات ضرب و جرح در محاکم وجود دارد. این مدارک به صورت ترکیبی می ‌توانند قاضی را در تصمیم ‌گیری یاری کنند و به اجرای عدالت کمک کنند.

🔹 تماس فوری با وکیل خانواده در صورت ضرب و جرح و خشونت خانگی 🔹

راه های اثبات جرم ضرب و جرح

ادله اثبات دعوی در امور کیفری راه های اثبات ضرب و جرح نیز می باشد؛

1.اقرار: یعنی خود مرتکب در دادگاه اقرار به جنایت کند که نسبت به فردی مرتکب ضرب و جرح شده است که با یک مرتبه اقرار ثابت می شود و می توان به آن استناد کرد و فرد را مورد مجازات جرم ضرب و جرح قرار داد.

2.شهادت شهود(بینه): یعنی دو مرد عادل شهادت بدهند که ارتکاب جرم از سوی متهم را دیده اند.

3.علم قاضی: یعنی قاضی با توجه به مستندات بیّنی که وجود دارد به ارتکاب جرم از سوی متهم یقین پیدا کند،بدون اینکه متهم اقرار کند یا شهودی علیه وی شهادت دهند.

4.قسامه: به معنی سوگند،استناد به آن تنها در صورت فقدان اقرار، بینه و علم قاضی موجه است.وقتی حالتی به اسم لوث ایجاد می شود یعنی در قاضی ظن قوی ایجاد شود که فرد مرتکب جرم شده،یا دلایل و قرائن و اماراتی وجود دارد در مورد اثبات جرم،مدعی،مدعی علیه یا خویشان ذکور نسبی آنها می توانند با سوگند خوردن موجب محکومیت یا برائت کسی از اتهام ارتکاب جنایت شوند؛قسامه یک دلیل استثنائی است که جنبه ی شرعی دارد و صرفاً مربوط به جرائم علیه اشخاص است(قتل،ضرب و جرح و در جنایات مادون نفس کاربرد دارد نه سایر جنایات).

شما می توانید با اخذ مشاوره از وکلای متخصص سایت وکیلوند، بهترین نتیجه را در طرح شکایت و روند پیگیری در خصوص پرونده ضرب و جرح داشته باشید 

طرح شکایت ضرب و جرح 

در ابتدا این نکته حائز اهمیت است که دادگاه صالح به رسیدگی این دعوا،دادگاه محل وقوع جرم است؛یعنی دادگاهی باید به دعوا رسیدگی کند که در محل وقوع حادثه ضرب و جرح میباشد.

برای تنظیم شکوائیه شخص زیان دیده و یا کسی که از طرف وی وکالت دارد می تواند طبق ماده 68 قانون آیین دادرسی کیفری عمل کند و در شکایت خود نام و نام خانوادگی شاکی،موضوع شکایت،زمان و تاریخ وقوع جرم،مشخصات فردی که از او شکایت شده،مطالبه ضرر و زیانی که به شاکی وارد شده،درخواست دیه و ادله های موجود برای اثبات جرم قید شود و شکوائیه را از طریق دفاتر خدمات قضایی ثبت کرد.

شخص مجنی علیه(کسی به او آسیب رسیده) می تواند در همان زمان وقوع ضرب و جرح با کلانتری تماس بگیرد،صورت جلسه را تشکیل داده و پرونده به دادسرای محل وقوع جرم میرود.تحقیقات در دادسرا آغاز می شود،دلایل موجود مورد بررسی قرار می گیرد،متهم نیز احضار شده و از وی تحقیقات به عمل می آید،شخص آسیب دیده بایستی به پزشکی قانونی رفته تا میزان صدمات و آسیب دیدگی ها مشخص شود تا بر این اساس دیه تعیین شود.پس از انجام تحقیقات در دادسرا و اثبات جرم،پرونده از دادسرا به دادگاه کیفری فرستاده می شود،پس از اینکه محرز شد متهم،مجرم است،دادگاه وی را محکوم به مجازات و با درخواست زیان دیده برای دریافت دیه،میزان دیه را نیز تعیین می کنند.

این روند به شرح زیر می باشد:

1.شروع دعوا

2.تحقیقات کلانتری

3.اظهارات شاهد پرونده

4.اظهارات متهم در کلانتری

5.گزارش پزشکی قانونی

6.اظهارات متهم در دادگاه

7.رأی دادگاه

نمونه شکوائیه ضرب و جرح عمدی

مشخصات شاکی: 

نام و نام خانوادگی.................

نام پدر.................

نشانی دقیق.................

مشخصات مشتکی عنه:

نام و نام خانوادگی.................

نام پدر.................

نشانی دقیق................

موضوع شکایت:

تاریخ وقوع جرم:

روز.............

ساعت.............

محل.............

شما می توانید با اخذ مشاوره از وکلای متخصص سایت وکیلوند، بهترین نتیجه را در طرح شکایت و روند پیگیری در خصوص پرونده ضرب و جرح داشته باشید 

ریاست محترم دادسرای عمومی و انقلاب...........مجتمع قضایی...........دادگاه................

باسلام و عرض ادب

احتراماً به استحضار میرساند اینجانب..............از آقای..............به دلیل ایراد ضرب و جرح عمدی شکایت دارم.نام برده در ساعت........روز........با مراجعه به محل کار اینجانب به آدرس...................به فحاشی پرداخته و با چوب و مشت مبادرت به ایراد ضرب و جرح عمدی به اینجانب نموده است.علی هذا ضمن درخواست معرفی به پزشکی قانونی و با توجه به شهادت شهود،تقاضای تعقیب و مجازات قانونی نام برده به استناد ماده ی 614 قانون تعزیرات مورد استدعاست.

نام و نام خانوادگی امضا و تاریخ

_______________

رویا رضائی

اثبات درگیری بدون شاهد 

در مواردی که درگیری رخ می ‌دهد اما هیچ شاهدی برای تأیید آن وجود ندارد، اثبات موضوع چالش ‌برانگیز است. با این وجود، شاکی می ‌تواند از شواهد و مدارک غیرمستقیم برای اثبات ادعای خود استفاده کند. یکی از اصلی ‌ترین ابزارها در چنین شرایطی، گواهی پزشکی قانونی است. در صورتی که درگیری منجر به جراحت شده باشد، این گواهی می‌ تواند شدت و نوع صدمات را مشخص کند و رابطه آن با ادعای مطرح ‌شده را نشان دهد.

مستندات دیگری که ممکن است برای نداشتن شاهد در درگیری استفاده شوند، گزارش‌ های بیمارستانی و سوابق درمانی است که نشان‌ دهنده وقوع صدمه و نحوه درمان آن هستند. این مستندات معمولاً همراه با گواهی پزشکی قانونی، مدارک مهمی در دعاوی مربوط به درگیری محسوب می ‌شوند.

علاوه بر مدارک پزشکی، شاکی می ‌تواند از اسناد دیگری نیز استفاده کند. برای مثال، اگر پیام‌ های متنی، صوتی یا تصویری حاوی تهدید یا اعتراف به درگیری وجود داشته باشد، این پیام‌ ها می ‌توانند به عنوان مدرک ارائه شوند. حتی اگر این پیام‌ ها به طور مستقیم به وقوع درگیری اشاره نداشته باشند، ممکن است قرائن و نشانه ‌هایی از نیت متهم به درگیری را آشکار سازند.

در برخی موارد، ضبط تصاویر یا ویدئوهای موجود از صحنه درگیری می ‌تواند به اثبات موضوع کمک کند. این تصاویر ممکن است توسط دوربین‌ های مداربسته در محل وقوع درگیری ضبط شده باشند یا توسط خود شاکی یا افراد دیگر ثبت شده باشند. چنین مدارکی می ‌توانند به خوبی جزئیات درگیری را نمایش دهند.

همچنین، اگرچه شاهد عینی وجود ندارد، اما افرادی که بلافاصله پس از درگیری با فرد آسیب ‌دیده مواجه شده و آثار جراحات را مشاهده کرده ‌اند، می ‌توانند شهادت دهند. این افراد می ‌توانند توضیح دهند که وضعیت جسمی شاکی پس از وقوع درگیری چگونه بوده است.

سخن پایانی 

در نهایت، نداشتن شاهد در ضرب و جرح به معنای تکیه بر مدارک و شواهد غیرمستقیم است. در چنین شرایطی، نقش گواهی ‌های پزشکی، مستندات درمانی، پیام ‌های متنی و صوتی و حتی نظریات کارشناسان از اهمیت ویژه ‌ای برخوردار است. هرچند اثبات ضرب و جرح بدون شاهد ممکن است روند را پیچیده ‌تر کند، اما با جمع‌ آوری و ارائه دقیق و مستدل این نوع شواهد، می ‌توان به نتایج قابل اعتمادی رسید. استفاده از این مدارک و قرائن در کنار هم، زمینه ‌ای برای روشن شدن حقیقت فراهم می‌ کند و به عدالت نزدیک ‌تر می ‌شود. بنابراین، با وجود چالش ‌های موجود، نظام حقوقی همچنان راه ‌هایی برای اثبات ادعاهای ضرب و جرح، حتی بدون حضور شاهدان عینی، در نظر گرفته است.