حق مسکن با چه کسی است

⦁ از نظر اخلاقی و عرفی ایده آل آن است که زوجین با همفکری و تصمیم گیری مشترک باهم به تفاهم رسیده و محل زندگی آینده خود را مشخص کنند ولی اگر نتوانستند به نتیجه ی یکسانی برسند قانون مدنی تکلیف را روشن نموده است . 

⦁ حق سکنی (سکونت ) با شوهر می باشد ،در بخش اول ماده 114 قانون مدنی به این موضوع اختصاص دارد ،در این ماده آمده است :

⦁ زن باید در منزلی که شوهر تعیین می کند سکنی کند مگر آنکه اختیار تعیین منزل به دست زن داده شده باشد . 

⦁ با توجه به این ماده باید گفت اختیار محل سکونت با شوهر است و زن موظف به اقامت در منزلی است که شوهر انتخاب می کند ،ولی طرفین می توانند ضمن عقد شرط کنند که اختیار تعیین مسکن با زن باشد . 

⦁ با وجود تعیین این حق برای مرد از طرف قانونگذار این سوال مطرح می شود که محدوده ی این حق تا کجاست ؟   

⦁ آیا مرد می تواند از حق مسکن  استفاده کرده و همسر خود را در محلی که در شان اونیست مجبور به سکونت کند یا باید شان خانوادگی همسر خود را هم در نظر بگیرد ؟ 

⦁ برای این مطلب اول باید به ماده ی 1107 قانون مدنی اشاره کنیم که می گوید)) نفقه عبارت است از همه ی نیاز های متعارف و متناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن ،البسه ، غذا ، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خدمتگزار در صورت عادت یا احتیاج به واسطه ی نقصان یا مرض ))

⦁ بر اساس این ماده مسکن از مصادیق نفقه می باشد که مرد در انتخاب آن باید شان و مرتبه ی اجتماعی زن را در نظر بگیرد .

⦁ به موجب  ماده ی 1103 قانون مدنی : شوهر باید مسکن مناسب،در شان زن و متعارف با محل زندگی او را تهیه کند . 

⦁ با این تعریف در صورتیکه منزل مسکونی در شان زن باشد ،سکونت بر او لازم است و در غیر اینصورت اگر منزل در شان زن نبود و شرایط محل سکونت باعث خوف ضرربدنی یا شرافتی برای زن باشد ،او می تواند مسکن علی حده (جداگانه) اختیار کند  و در صورت ثبوت مظنه ضرر مزبور یعنی ( اگر این گمان زن برای قاضی ثابت شود ) محکمه حکم بازگشت به منزل شوهر را نخواهد داد و مادام که زن در بازگشتن معذور است نفقه همچنان بر عهده ی شوهر خواهد بود . 

⦁ منظور این است که یک نوع ترس معقول از ضرر داشته باشد (ضرری که بر حسب عادت نشود آنرا تحمل کرد )