طلاق به علت بیماری همسر
همانطور که میدانید در قوانین مدون امروزه، مرد برای طلاق دادن همسر خود نیاز به ارائه دلیل خاصی ندارد اما در صورتی که زن تمایل به خاتمه دادن به زندگی مشترک و طلاق داشته باشد،؛ درخواست وی در محاکم قضایی تنها در صورت داشتن وکالت در طلاق یا ارائه دلیل موجه به ثمر میرسد.
یکی دلایل موجه در طلاق که در عقدنامه هم قید میشود بیماری صعب العلاج همسر میباشد که ضمن ماده 1130 قانون مدنی نیز به آن اشاره شده است اما مشکل تفسیر این ماده زمانی به وجود می آید که قانون در خصوص ارائه لیست بیماری های صعب العلاج سکوت کرده و صرفا در تکمیل آن مشخصات (بلند مدت بودن) و (ایجاد اختلال در زندگی مشترک) را تعیین نموده است.اما این بیماری، هم میتواند جسمانی باشد که مثال بدیهی آن ایدز یا ام اس میباشد و هم میتواند روانی باشد همچون وسواس اما لازم به ذکر است که یک سری بیماری ها نیز علاوه بر حق طلاق میتواند هم برای مرد و هم برای زن شرایط فسخ قرارداد ازدواج را فراهم آورد که تفکیک این دو از هم به این دلیل است که اولا شرایط فسخ نسبت به تشریفات طلاق متفاوت میباشد و بحث یک سری از حقوقی که در هنگام طلاق میبایست توسط طرفین تادیه شود منتفی میشود.
برای مثال اگر مردی به هر دلیلی قصد طلاق دادن همسر خود را داشته باشد میبایست تمام حقوق مالی زوجه را تادیه نماید اما در خصوص فسخ این موارد محدود میشوند. از جمله مثال بیماری هایی که میتواند منجر به فسخ قرارداد ازدواج شود در بیماری های جسمانی ناتوانی جنسی یا اخته بودن مرد یا نابینا بودن از دو چشم یا جذام زن میباشد و جنون و دیوانگی نیز از جمله بیماری های روانی برای هردو طرف میباشد که میتواند از شرایط فسخ نکاح باشد. همچنین بیماری های صعب العلاجی که یکی از طرفین حین انعقاد عقد از آن بی اطلاع بوده است نیز میتواند دلیلی بر فسخ ازدواج باشد.
در هر صورت برای ارائه درخواست طلاق به علت بیماری یا فسخ بهتر است که همان زمان اقامه دعوی مدارک پزشکی مبنی بر بیماری به محکمه ارائه شود، اما در صورت عدم دسترسی به مدارک تنها چاره ی پیش رو با شانس پیروزی کمتر در محکمه ارائه درخواست جداگانه مبنی بر بررسی امر توسط پزشکی قانونی ضمن دادخواست فسخ یا طلاق میباشد