آیا برای خروج از کشور برای بانوان نیاز به اجازه است؟
هر روزه شاهد اتفاقت تلخی در خصوص قانون منع خروج زنان توسط همسرشان هستیم زیرا در بعضی شرایط خانم ها بدلیل موقعیت شغلی ،ورزشی ، علمی و ... برای حضور در جوامع بین المللی (مسابقات ،جلسات و... باید شرکت کنند )اما متاسفانه اجازه ی خروج از کشور با خود آنها نیست و باید اذن و اجازه ی زوج را همراه داشته باشند و باید حتما امضاء کتبی و رسمی همسر را داشته باشند و همین امر موجب می شود گاهی نتوانند از کشور خارج شوند .
نمونه بارز اخیری که رخ داد در خصوص مربی اسکی بانوان بود که اخیرا با ممانعت خروج از سوی همسرش نتوانست تیم خود را همراهی کند و از کشور خارج شود .
امیدواریم که زودتر در خصوص برابری حقوق زن در قانون بازنگری هایی صورت گیرد .
در این مقاله در خصوص این قانون اطلاعاتی در اختیار خوانندگان محترم قرار می دهیم :
در نظام حقوقی ایران ،موافقت زوج جهت خروج از کشو را ذیل بند 3 ماده ی 18 گذر نامه مصوب 1351 ضروری شناخته است ،بنابراین حتی اگر زن با اجازه ی شوهر خود گذر نامه اخذ کرده باشد ،شوهر می تواند از اجازه ی خود عدول کند و مانع خروج از کشور شود و ممنوع الخروجش کند ،زنانی که دارای منصب سیاسی هستند مشمول ماده ی 10 قانون گذرنامه می شوند که در این ماده تفاوتی در مذکر یا مونث بودن صاحبان این مناصب وجود ندارد ،بنابراین گذرنامه ی سیاسی تشریفات مختص خودش را دارد .
با توجه به مواردی که در قانون وجود دارد درصورتیکه ملاک منع خروج را منافات با حق شوهر بدانیم می توان گفت : خروج زن بدون اذن و اجازه ی شوهر در هر شرایطی ممنوع است ،لذا در فرضی که در آن خروج زن با حق استمتاع مرد منافات دارد اذن از زوج قطعا لازم است ،ولی در صورتیکه خروج او از کشور با حق شوهر منافاتی نداشته باشد می توان منع را لغو کرد و در این مورد استثناء قائل شد .
طبق قانون گذر نامه ،زنان متاهل برای خروج از کشور نیاز مند اجازه ی شوهر می باشند ،مگر اینکه در عقد نامه اجازه ی خروج از کشور را به عنوان شرط ضمن از شوهر اخذ کرده باشند ،یا می توان بعد از عقد اجازه ی خروج از کشور را در قالب وکالت بلاعزل از همسر خود دریافت کرد .
اجازه ی خروج از کشور برای دختران مجرد چگونه است:
درختران مجرد بالای 18 سال تمام برای خروج از کشور نیازی به اجازه ی پدر ندارند .
بند 3 ماده 18 قانون گذر نامه در خصوص خانمهایی که صاحب منصب اند استثنائاتی قائل شده است و خروج آنها از کشور را تسهیل نموده تا در مواقع ضروری نیازی به کسب اجازه از زوج خود را نداشته باشند ،زیرا همسر با اشتغال زوجه از قبل موافقت نموده و سفرو خروج از کشور از لوازم این نوع اشتغال محسوب می شود .
ممنوعیت خروج بانوان ملی پوش کشور:
در سالهای اخیر ممنوعیت خروج بسیاری از بانوان ورزشکار توسط همسرانشان موجب شد اصلاحاتی در مورد قانون صورت گیرد .
که ماده 189 قانون گذر نامه در مجلس مطرح شد که بر اساس تبصره الحاقی این طرح :حج تمتع ، شرکت در مسابقات ، همایش های علمی ،فرهنگی و اقتصادی به نمایندگی از طرف ایران با تایید مراجع ذی صلاح جزء موارد اضطراری محسوب می شود و ذی نفع حق دارد نسبت به نظر دادستان در مدت 10 روز پس از ابلاغ به مراجع ذی صلاح اعتراض کند .
کسب اجازه ی خروج در شروط ضمن عقد :
بنابراین بانوان به دلیل وجود قانون منع خروج از کشور و از بین نرفتن آن به دلیل مسائل فقهی می توانند حسب ماده ی 1119 قانون مدنی که می گوید : (طرفین عقد ازدواج می توانند هر شرایطی که مخالف با مقتضای عقد مزبور نباشد را ضمن عقد ازدواج یا عقد لازم دیگر بنمایند .
با توجه به این ماده می توان مواردی را که مخالف مقتضای عقد ازدواج نباشد ،مانند حق خروج از کشور با موافقت زوج را به عنوان شرط تکمیلی در عقد نامه گنجاند ،که جنبه ی اجرائی هم دارد .
صرف قید اجازه ی زن در خروج کشور در سند ازدواج از نظر مقررات اداره ی گذرنامه کفایت نمی کند ،بلکه این اجازه باید در قالب یک وکالت از سوی زوج در یکی از دفاتر اسناد رسمی به اسم زن باشد تا بعد ها به دلایل مختلف با مشکل مواجه نشوند ،این وکالتنامه بهتر است بصورت بلاعزل دریافت گردد .
