آیا از افرادی که با نزدن ماسک و رعایت نکردن پروتکل های بهداشتی جان مارا به خطر میاندازند ،می توان شکایت کرد ؟
قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و واگیردار مصوب 11 خرداد ماه 1320 :
باتوجه به اینکه مورد نسخ صریح یا ضمنی در قوانین آتی واقع شده و همچنین هیچ قانونی با موضوع مشابه نیز جایگزین آن نشده است ، بنابراین مجری و معتبر بوده است و بر همین اساس مورد استناد مراجع ذی صلاح در اجرا می تواند واقع شود .
البته به نظر می رسد با توجه به مطرح شدن امراض جدید از زمان تصویب این قانون تاکنون قانون مزبور باید به روز رسانی شود و تمهیدات لازم برای مدیریت قانونی حوزه ی بهداشت در ساختار اجتماع مد نظر قرار گیرد ، اما با توجه به وجود عنوان کلی بیماری های واگیردار در این قانون ، قانون یاد شده در شرایط فعلی قابلیت اجرا داشته و شامل هرگونه مورد جدید نیز می شود .
ماده 22 این قانون بیان کرده است : (( اشخاصی که مانع اجراء مقررات بهداشتی می شوند و یا در اثر غقلت باعث تکثیر یکی از بیماری های واگیردار میشوند به حبس تادیبی و پرداخت جزای نقدی محکوم می شوند )).
همچنین در ماده 12 این قانون تصریح شده : هرگاه بهداری به وجو کسی که مبتلا به بیماری واگیردار است اطلاع یافت می تواند به مسائل مقتضی بازجوئی کند که بیمار مشغول به درمان می باشد یا خیر و در صورت لزوم اخطار کند تا اگر در ظرف مهلت مقرر به درمان نپرداخت اورا ملزم به درمان نماید .
در نتیجه اشخاصی که دارای علائم ابتلا به بیماری کرونا هستند : اولا مکلفند بنابر اعلام به مقامات ذی صلاح به صورت شخصی خود را قرنطینه کنند و در صورتیکه مشاغل دولتی دارند ، برای حاضر نشدن در محل کار باید عذر موجه داشته باشند و باید با مراجعه به مراکز تشخیص نسبت به انجام آزمایش اقدام کرده و در صورت مثبت بودن نتایج آزمایش نسبت به دریافت گواهی پزشکی مبنی بر لزوم قرنطینه شدن اقدام و آنرا به محل کار خود ارسال کنند تا از این طریق تکلیف قانونی ،اخلاقی و شرافتی خود را انجام دهند ، و از تردد بین شهروندان ممانعت کنند .
مجازات مربوط به شخصی که بیماری واگیردار را تکثیر کند :
همانطورکه بیان شد در صورتیکه بر خلاف درخواست های اعلامی مسئولین ،افراد مبتلا به ویروس کرونا یا دارای علائم ابتلا به این ویروس ،بین شهروندان تردد و امنیت زیستی و بهداشتی آنها و جامعه ا به خطر بیاندازد
به موجب ماده 9 قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و واگیردار به صراحت بیان شده است : که هر کس بداند مبتلا به بیماری واگیردار بوده و یا آنکه اوضاع و احوال شخصی او طوری باشد که بایستی حدس بزند که بیماری واگیردار است و به واسطه او طرف مقابل مبتلا شود و به مراجع قضائی شکایت کند ،مبتلا کننده به حبس تادیبی از سه ماه تا 1 سال محکوم خواهد شد .
