عقد معین و نامعین چیست ؟ + ارکان قرارداد یا عقد

عقدی است که در قانون دارای عنوان معین بوده و قانونگذار شرایط خاص تحقیق آنرا بیان نموده همانند عقد بیع ،رهن و اجاره عقد معین از زمانهای قدیم بین مردم متداول بوده و احکام آن اصولا مشخص و دارای عنوان خاص می باشد و تحت همین عنوان در قوانین ذکر یا تعریف شده است . 

قانون مدنی طی مواد 338 الی 395 شرایط خاص آن را تعیین نموده و یا عقد اجاره که قانونگذار علاوه بر قانون مدنی بموجب قوانین خاص و از جمله قانون مصوب 1376 شرایط خاص تحقق آنرا بیان نموده است .

این عقد در قالب هیچیک از عقود معین و قانون ذکر نشده است و حسب توافق طرفین ،شرایط و احکام آن با رعایت مقررات موضوعه تعیین می شود و غالبا بعنوان قرارداد نامیده می شود 

ولیکن حسب نیاز طرفین و بعضا ضمن بهره برداری از برخی از شرایط خاص عقود معین و یا از جمع بین آثار دو یا چند عقد معین بین طرفین منعقد و برقرار می گردد و ممکن است به مرور زمان و حسب نیاز جامعه قانونگذار برخی از این عقود شرایط خاصی تعیین کند که در اینصورت آنها نیز عنوان عقد معین را پیدا خواهند نمود .

مع الوصف تا زمانیکه قانون خاصی وضع نشده و مقررات آن از سوی مراجع قانون تبیین نشده باشد این عقود غیر معین می باشند همانند قرارداد های شرکت های مشارکت در ساخت که اساس این قرارداد ها توافق وارده ی اشخاص بوده و مبنا ی ماده ی 10 قانون مدنی منعقد می گردد .

قانون مذکور مقرر داشته : در قرارداد های خصوصی نسبت به کسانی که آنرا منعقد نموده اند ،در صورتیکه مخالف قانون نباشد ، نافذ است . 

قرارداد ها هم شامل عقود معین و هم شامل عقود نامعین می باشد یعنی می توان گفت قراردا بیع با قرارداد اجاره و یا قرارداد مشارکت در ساخت .

مع الوصف قرارداد به معنی اخص کلمه در خصوص عقود نامعین به کار می رود مانند قراردا مشارکت در ساخت . 

ایجاب و قبول طرفین 

مضمون عقد یا قرارداد که انجام فعل یا ترک فعل است 

رابطه ی حقوقی میان طرفین بر اساس شرعی بودن و قانونی بودن موضوع قرارداد